Kamp Wietmarschen
Het waren krijgsgevangenen die in deze kampen waren bezweken aan ziekten of ondervoeding. In het Emsland en de naburige Grafschaft Bentheim stonden in totaal vijftien van dit soort Emslandkampen. Ze waren gebouwd door de nationaalsocialisten en deden dienst als straf- en krijgsgevangenenkamp. Voordat de Duitse justitie het kamp overnam, werden in de zomer van 1938 een aantal barakken gesloopt en naar de Palts gebracht en daar weer opgebouwd. Ze waren bedoeld voor dwangarbeiders die werden ingezet voor het werken aan de „Westwall“, de verdedigingslinie van Kleef tot aan Zwitserland. Toen de barakken waren teruggekeerd kon de herbouw van het kamp in mei 1939 worden afgerond. Het kamp was weliswaar weer opgebouwd maar tot aan het begin van de Tweede Wereldoorlog verbleven er geen strafgevangenen meer. Na het uitbreken van de oorlog in 1939 kwam het kamp in handen van het oppercommando van de Wehrmacht. Als filiaal van Mannschaftsstammlager VI C Bathorn werd het een kamp voor krijgsgevangenen. Het kamp was in 1939 een doorgangskamp voor Poolse en West-Europese krijgsgevangenen. Na 1941 waren er 2.700 Russische krijgsgevangenen geïnterneerd. Met name de Russische krijgsgevangenen hadden het, onder invloed van de nationaalsocialistische rassenideologie, zwaar te verduren. Het gebrek aan voedsel en de slechte hygiëne in de overvolle barakken eiste tal van dodelijke slachtoffers. Toen in 1941 de ontginning werd gestaakt, werden de krijgsgevangenen tewerkgesteld in de landbouw en industrie, en dan met name in turf-, aardewerk- en steenfabrieken. Er zijn geen zichtbare sporen meer van het kamp in Wietmarschen. Op dit terrein werden woningen gebouwd: Füchtenfeld, tegenwoordig onderdeel van de gemeente Wietmarschen. De barakken werden na de oorlog gebruikt als noodverblijf voor vluchtelingen en mensen die door bombardementen dakloos waren geworden. Een van de barakken deed zelfs dienst als kerk.
